تاریخ چاپ
سر سردمداران به باد به،
و یاوه‌ی بسیار گویان.
دو دانستن و یکی را بازگفتن از سر سخاوت،
سکوت چون پیشه‌ی هر روزه برگزیدن،
پای بیابان در خواب پیمودن،
بیکران در رؤیای به کرانه باز گرداندن،
نازپروردگی کودکان جهان بر بال پروانگان به دیگر سوی فرستادن،
«بی‌خودی مهرورزان» را «ترازوی داد» جهان شناختن،
و این همه را در کوتاه زمانِ دیدار،
به نم چشمان نیاز عابری شستن.
آری، سر سردمداران به باد به،
و یاوه‌ی بسیار گویان.
حسن مکارمی ۲۰۰۷ فرانسه
