تاریخ چاپ
زیبایی در تهی نبودن
شکلِ همه رویاهای نابافته
تا به جان می‌رسد، ققنوس بازیافته‌ای است
شاید مرگ تولدی است در تنهایی،
یا تنهایی یک تولد؛
خمیرِ نان و نهادی در طراوتِ نعنا؛
بوی گلاب و شب به خیر؛
فشرده‌ی تک‌بافت‌های «حال»
یا آهی مانده به لب‌ها،
مرگ را می‌گویم.
۱۹۹۸ حسن مکارمی
