من کیم آهی

تاریخ چاپ

زیبایی در تهی نبودن

شکلِ همه رویاهای نابافته

تا به جان می‌رسد، ققنوس بازیافته‌ای است

شاید مرگ تولدی است در تنهایی،

یا تنهایی یک تولد؛

خمیرِ نان و نهادی در طراوتِ نعنا؛

بوی گلاب و شب به خیر؛

فشرده‌ی تک‌بافت‌های «حال»

یا آهی مانده به لب‌ها،

            مرگ را می‌گویم.

 

  ۱۹۹۸  حسن مکارمی

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *