بکارگیری نماد های نستعلیق در کمپوزیسیونی نوین

تاریخ چاپ

نمونه ای از محصول بیست سال کارمن , درهم آمیزی زمینه خوشنویسی و بکارگیری نماد های نستعلیق در کمپوزیسیونی نوین, پیش روی شماست: خوشنویسی جایی در میانه چیزها و واژه ها, اوج استیلیزاسیون نمادها.

 جستجوی دانستنی ها, لایه پایه ای و ممتد حضور ماست. برای ردیابی مسافرت صدها هزار ساله ما, میان دو جهان, که آنها را برای راحتی, جهان حیوانی و جهان انسانی می نامیم, هنوزهم ناحیه های تاریک بسیاری وجود دارند. بطور بسیار مختصر , حضور این اختلاف را می توان نماد پردازی دانست. نمادپردازی بما فرصت نامیدن داد و نامیدن ما را به ارتباط با یکدیگر کشاند و اختراع "چیزها", که با نامیدنشان هستی می یابند.
هنر پیش از تاریخ, مادر بنیانگزار خط, نخستین ردپای بر جا مانده ی زمان در زندگی انسان است. از هنر پیش از تاریخ تا خط , بتدریج "نامیدن" جای باز می کند.

و مرزهای حضور ما در هستی, با خط ها و منحنی های کوچک و بزرگ, بر خشت یا کاغذ, و در نهایت با ابزارمدرن کامپیوترها؛ ثبت می گردند. چنان که گویی نمادهایی که در زندگی هر روزه خود بکار می گیریم, این به جا مانده های ملیون ساله , در خودو به گونه ای ملموس, گذشته ما را حمل می کنند. خوشنویسی, هماهنگی می آفریند, استیلیزه می کند, و خطوط میان ما و هستی را به چشم می کشاند. به گونه ی دیگر, دست خوشنویس,امتداد زنده زیبایی شکل ها و تصویر صوتی واژه های بیان شده که هزاران سال در گردش میان ما می غلتند, را استیلزه کرده و در پیش چشمان ما زنده می سازد.

خوش نویس, واسطه ایست میان تصویر "چیزها" و حساسیت از پیش آماده ما برای درک جهانی که انسان کشف کرده است.

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *