بود آیا که در میکده‌ها بگشایند…

تاریخ چاپ

و کارساز بازیافته را از اندوه بزدایند.

پیشگامان از خواندن باز می‌مانند.

گرمی زانوی رفتگان از بازگشت می‌گوید.

ندای دوردست‌ها اوج می‌یابد،

تلنگری دل‌واژه‌ها را پاره پاره می‌کند:

«سفرِ درازِ جستجوگران پرسش را پایانی نیست.»

هوای زندگی خواب ماهیان را آشفته می‌سازد،

و پلنگان سرود ماه سرمی‌دهند.

در باریکه – تنگنای آخرین،

گلی پرواز پروانه‌ها را می‌بوسد،

و گره از کار فروبسته‌ی ما می‌گشاید.

 

حسن مکارمی , فرانسه , ۲۰۰۳

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *