سر و دل مرا بر «برهان» و «مهر» می‌خوانند.

و نفس به درونِ درون.

مرا چگونه می‌توان بُرید؟

اندام‌هایم را چگونه می‌توان در جایی دیگر بهم رساند؟

روان من در نفس من است.

دل من در روان من است.

سر من در روان من است.

پس من، تنم و نفسم و جاندارم.

جان من، تن و نفس من بهم می‌دوزد. پس روح من در کجاست؟

و شاید روح همان ژرف تاریکی‌هایی‌ست که مرا بر آنها، امروزه دستی نیست.

روح به پشت می‌گریزد. مرا به دوست داشتن این همه تاریکی نیازی نیست.

بیایید با هم روح را در ژرف فشرده کنیم.

و این، شهامت نور می‌خواهد و مهر.

این بزرگی خورشید می‌طلبد.

راستی روحِ من در کجاست؟