بهار ساده چون شکوفه
خزان دانه بارانی منتظر
زمستان پاک
این تابستان است که تنها مانده است.

تو دشتی در کنار رود خسته
چو رودی در میان کوه بسته
تو بازی بر فراز ابر-پرده
چو دردی در نگاه سار رفته

آیه های فراموشی مردمان سخت کوش
در بستر رود های همیشه جاری
تا دروازه های خواب بیهوشان وادی عشق
نرفته بازگشته اند

و در فریادهای مستی قلندران پاک باخته
و در تغزل چشمان لولیان پاک دل
و در آواز مطربان یاغی بر باید ها و نباید ها
و در سرودهای دهقانان سخت پای کویر
و در مائده های پر برکت از هوا و نغمه های دلپزیر
و در تنفس غزالان بیابان های شیفته آبهای پنهان
و در کودکان برهنه پای زاغه های وعده های تو خالی
نرفته باز گشته اند.

غبار امیدوارانه ترین راز هستی شکل نایافته است.
 غبارها نرفته بازگشته اند

ای نگاهت ساقی شب گردیم
ای کلامت بازی دل گرمیم
ای حضورت پاکی جانبازیم
ای وصالت اوج درمان خواهیم.