تاریخ چاپ15 جولای 2015

از باکتری تا بشر «هوموساپین» بیش از 3 میلیارد سال  است، و 40 هزار سال از این واقعه تا زمان ما. زندگی ادامه دارد و هرچه سال‌ها انباشت‌تر ‌شوند، مقاومت در مقابل مرگ «این چیز» که ما برای ساده کردن «زندگی» می‌نامیم، افزایش می‌یابد. گوئیا که هدف زندگی، «حیات» در مقابل «مرگ» بوده. این راه عظیم رسیدن به «لذت »، با عبور از مرحله‌ای مهم، که من آن را مرحله «حقوق بشر» می‌دانم، نمی‌تواند قبل از رسیدن به حق زندگی، چون تنها حق پایه‌ای ‌ما، «زمین»، متوقف شود. از ورای فسیل‌ها و اجدادمان، شواهد تاریخی و معماری، که چون شاهد این راه برایمان مانده، دیگر هنر پیش از تاریخاست، نوشته‌ها هستند، فرهنگ شفاهی هست، میراث‌ فرهنگی بشری و تمامی نمونه‌های زنده زمین ما هستند. این راه هنوز روزهای زیبایی در مقابل دارد : البته، نوشتن حق حیات، برقرار کردن آنست.

شاید، شاید این حق ما را به ورای این زمین هدایت کند. و شاید این حق از ما فضایی دیگر طلبید ! برای ادامه بجا گذاشتن میراث ، «حیات»، به فرزندانمان، برای هرکدام ما لازم می‌آید این راه مشترک زندگی را رسم کنیم، ولی هرکس با امکان خودش... «سکوت آبی است به بلندی چشمان آسمان. زمان تا حد خستگی ما جریان دارد.»

آسمان همان طور ما را می‌بیند که ما اورا. بله او چشم دارد. بله بین ما و خورشید این عظمت حیرت سکوت است، و فرصتی برای شمارش نیست. پس وسیله‌ای دیگری بجز حسابداری لازم است.