فروتنانی زیباروی ما را به وادی خیالی دریاهای دور روانه کردند.
و ما در خیالِ آبی خویش غرق شدیم.
تا روزی به ناگاه حجم سبزی خواب ما را ربود.
و ما،
با خروج از آب‌های ژرف و با نگاهی شکفته، همه دل به داستان پرواز سپردیم.
و خویش در بازی ستارگان رها کردیم.
آنگاه، می و مطرب، پرسش و پاسخ، جنگ و صلح را
بهانه‌ای بیش ندانستیم.
و چون راز پرده را برای همیشه نهان دانستیم،
فروتنانه و صبور،
به شکافتن سقف پرده نشستیم.
گویی: پایِ دل و چشم خیال و زبان رؤیایی خویش
از چهار دیواره‌ی پرده فراتر خواستیم.
فروتنان زیباروی
بوسه‌های صبوری،
کوله‌بار برپشتانی صبور و طرحی نو.
حسن مکارمی ۲۰۰۷ فرانسه
