فروتنانی زیباروی ما را به وادی خیالی دریاهای دور روانه کردند.

و ما در خیالِ آبی خویش غرق شدیم.

تا روزی به ناگاه حجم سبزی خواب ما را ربود.

و ما،

با خروج از آب‌های ژرف و با نگاهی شکفته، همه دل به داستان پرواز سپردیم.

و خویش در بازی ستارگان رها کردیم.

آنگاه، می و مطرب، پرسش و پاسخ، جنگ و صلح را

بهانه‌ای بیش ندانستیم.

و چون راز پرده را برای همیشه نهان دانستیم،

فروتنانه و صبور،

به شکافتن سقف پرده نشستیم.

گویی: پایِ دل و چشم خیال و زبان رؤیایی خویش

از چهار دیواره‌ی پرده فراتر خواستیم.

فروتنان زیباروی

بوسه‌های صبوری،

کوله‌بار برپشتانی صبور و طرحی نو.