نام پدرانم را یک به یک خواهم آموخت.

و بر هر بوته‌ی گل نامی می‌نهم یگانه،

هر تمشک را با نامی دیگر می‌خوانم

و ثانیه‌ها را، جدایِ از هم، از بر خواهم کرد.

روزی، ذره به ذره،

نورهای جهان را، از ابتدا تا به انتها خواهم شمرد...

یک، دو ... ده هزار و نود و دو...

و به چشمان همه‌ی مرغابیان

در برکه‌های نزدیک تا مرداب‌های تاریخ

خیره خواهم شد.

روزی «همه» را خواهم دانست،

آنگاه؛ گذشته را سپیدرنگ خواهم زد و آینده را سرخ

آن روز «نیمه» را خواهم کشت و

تمام خواهم شد،

تمام