تاریخ چاپ
بلند سخنِ پرواز به ناکجا کشیده،
هست" نوبت خویش را می‌جوید".
واژه‌های پژمرده جای وامی‌گذارند.
آموخته‌ای سربلند فرامی‌رسد و
گردنکشان باز می‌ایستند.
دانای نهفته‌ی درون می‌شکفد
لاله‌های سرخ، سرگردان می‌خوانند.
پابرهنگان، دستشان خالی است.
بر پاره کاغذی دور مانده، چند واژه‌ی گذرا؛
مسافران پیاده می‌شوند.
۲۰۰۱ حسن مکارمی
