ورای بدن، خطوط نادیدنی : از معبری با خطوط بدن، خطوطی آنجا هستند، که دیده نمی‌شوند، من مجدداً با خوشنویسی نوشتم، به صورت نقاشی، محیط من، سه پرنده در یک پرنده. دیدن، شنیدن، حس کردن، خودمان و بیرون خودمان، آن «حقیقت» که در ماست، که ما را به بازی وامی‌دارد، که در چند قدمی منتظر ماست، ورای حد دسترسی ما.

در این تابلوها، بدن‌ها، خط‌ها، رنگ‌ها، پایه‌ها، نام‌ها، مفاهیم، و آنچه برایتان مهم است را فراموش کنید ! چشم‌ها را ببندید و بگذارید که اولین احساس بیاید : «ورای بدن‌ها»، به تله انداختن «حقیقت» ، آن نقطه‌ای است که در تاریکی چشم‌های بسته شما می‌درخشد. یک روز این فضای بسته، بدون مفر، به لطف تلاش عظیم زندگی راه خواهد یافت، و نوری واقعی ما را خیره خواهد کرد.